Zuiderpark Amsterdam

Met het Zuiderpark wordt er nieuw publiek domein toegevoegd aan de stad Amsterdam. Publiek domein is openbare ruimte waar mensen, (sub)culturen en groepen elkaar onvermijdelijk ontmoeten, ruimte die gekend wordt.
Condities zoals de locatie, verbondenheid met de stad en infrastructuur maar ook ruimte geven aan functies en belevenissen voor verschillende stedelingen zijn bepalend of openbare ruimte publiek domein wordt.Om gestalte te geven aan deze ambitie wordt er ingegrepen in het bestaande plan voor de Zuidas. Door twee blokken te verplaatsen naar de flanken van de Zuidas wordt er ruimte gemaakt voor een park in de kern van de Zuidas.

Hierdoor bevindt zich het park op de best ontsloten plek van Nederland namelijk op het HSL-station en de A10, in de nabijheid van Schiphol, aan de Noordzuidlijn én opgespannen tussen twee stadsradialen van Amsterdam.

Het reliëf van het park is de contramal van de ondergelegen stationshallen en 30.000 m2 stationsprogramma (loketten, winkels en stallingen etc). Hoe dramatischer het reliëf, des te ruimtelijker de ondergelegen stationsvertrekken. Het reliëf van het dakpark geeft dus ruimte voor royale stationshallen en bij behorend stationsprogramma. Het parkontwerp kent een grillige diagonale structuur, als tegenhanger op het rigide stedebouwkundig grid en de zakelijke hightech architectuur. Daarnaast is het Zuiderpark een stapsteen in recreatieve route van een veelgebruikte informele route van de centrum naar het Amsterdamse Bos.

Door het plooien en welven van het maaiveld, wordt een klassiek middel in het hedendaags parkontwerp geherintroduceerd; de illusie. De plooiingen creëren niet alleen een illusie van een landschap in de stad. Ook het park zelf is een schijnbare werkelijkheid; Ze blijkt een gebouw te zijn. Tussen de onderwereld van transport en de bovenwereld van het parklandschap zijn verschillende visuele relaties gelegd die zorgen voor een verrijking van mogelijke belevenissen in het park alsmede voor een goede oriëntatie van de reiziger zorgt.

Eens in het jaar heeft de plek extra aantrekkingskracht door de sensationele bloei van honderden verschillende magnolia’s als lentefeest voor iedere Amsterdammer. Specifieke groepen als bejaarden, skaters, veldlopers, jongeren, stadsecologen en peuters ‘krijgen’ een object dat ze kunnen innemen. Daarmee wordt de plek, de Zuidas, ook van hén! De compositie van het park en reliëf is mede ontstaan door aandacht voor ruimtelijke beleving, manipulatie van de horizon, ruimte vergroting en vernauwing. Het beoogt intensivering van perspectieven, ontmoetingen en belevenissen.